Komin

Komin (z łac. caminus, od gr. kaminos, piec) – droga przenoszenia spalin w przypadku komina spalinowego oraz droga przenoszenia zużytego powietrza w przypadku komina wentylacyjnego. Potocznie jest to pionowa konstrukcja budowlana.

Ciąg kominowy, spowodowany różnicą gęstości zimnego powietrza zewnętrznego i gorących spalin wewnątrz komina, wytwarza podciśnienie, wskutek czego do paleniska może być doprowadzona (zassana) niezbędna do spalania ilość powietrza. Projektowanie wymiarów komina polega na takim ustaleniu jego minimalnej wysokości i przekroju, żeby odprowadzić wszystkie spaliny oraz doprowadzić niezbędne do spalania powietrze (w przypadku palenisk o ciągu naturalnym).

Podział kominów

Podział ze względu na funkcję
dymowe – do odprowadzenia spalin (zawierających poza tlenkami gazowymi również pyły i sadzę oraz parę wodną) od palenisk opalanych paliwem stałym
spalinowe – służą do odprowadzenia spalin z palenisk gazowych i opalanych paliwem płynnym
kominy wentylacyjne: nawiewne, które służą do dostarczania powietrza koniecznego w procesie spalania
wyciągowe, do wymiany zużytego powietrza w pomieszczeniu


Podział ze względu na konstrukcję
kominy jednowarstwowe – ściana przewodu jest jednorodna, np. kominy murowane, ze stali grubościennej, cementowo-szamotowe itp.
kominy wielowarstwowe – ściana komina składa się z kilku warstw

Podział ze względu na usytuowanie
wewnętrzny – przewody kominowe różnego przeznaczenia grupowane w kominy, prowadzone wewnątrz budynku jako samodzielna konstrukcja niezwiązana z budynkiem lub też związana ze ścianą nośną i prowadzona jako ściana kominowa
zewnętrzny – komin prowadzony na zewnątrz budynku, może być konstrukcyjnie powiązany z budynkiem, lub też szczególnego rodzaju komin niezwiązany z budynkiem - wolno stojący

Podział ze względu na charakter pracy
w mokrym trybie pracy – od niskotemperaturowych, gazowych kotłów c.o., kotłów kondensacyjnych, gdzie temperatura spalin zawarta jest w przedziale 80 °C -160 °C,
w suchym trybie pracy – komin od palenisk na paliwo stałe, gdzie temperatura spalin jest wyższa niż 160 °C
pracujący w nadciśnieniu – gdy ciśnienie wewnątrz komina jest wyższe od ciśnienia zewnętrznego (atmosferycznego)
pracujący w podciśnieniu – gdy ciśnienie wewnątrz komina jest niższe od atmosferycznego (ciąg grawitacyjny)

Podział ze względu na ciąg
kominy o ciągu naturalnym
kominy o ciągu sztucznym: z wentylatorem podmuchowym
z wentylatorem wyciągowym,
układ mieszany


Rodzaje kominów
wolno stojące– buduje się najczęściej z prefabrykowanych kształtek np. betonowych lub stalowych
wbudowane – kominy wewnątrz budynków, wykonuje się je z cegły ceramicznej pełnej lub szamotowej (dawniej) lub ze stali szlachetnej (obecnie).

Główne zalecenia – dotyczące kominów wbudowanych dla niedużych kotłów grzewczych:
komin powinien być usytuowany jak najbliżej kotłów, tak aby poziomy kanał spalinowy zwany czopuchem, był możliwie jak najkrótszy,
kominy budowane przy zewnętrznych ścianach powinny być odpowiednio docieplone,
przekrój komina powinien być okrągły lub jak najbardziej zbliżony do kwadratu – zaleca się, aby stosunek boków komina prostokątnego nie był większy niż 1:1,5
komin powinien być pionowy (dopuszcza się odchylenie od pionu nie więcej niż 30°)
wysokość wyprowadzenia komina ponad dach zależy od kąta nachylenia dachu

Najwyższe kominy wolno stojące

Najwyższy komin na świecie, o wysokości 419,7 m, posiada Elektrownia GRES-2 w Jekybastuz. Najwyższy komin w Europie to Komin w Trbovlju w Słowenii (360 m wysokości).

Najwyższe kominy w Polsce osiągają 300 m wysokości i znajdują się w: Rybniku, Jaworznie, Bełchatowie, Kozienicach oraz Warszawie – Kawęczyn.

źródło: Wikipedia

Dane kontaktowe:

 +48 12 356 57 23
biuro@kominysa.pl
32-020 Wieliczka, ul. Sienkiewicza 11B

zobacz więcej